Olumlu bir duygu olmasa da ve bazen bu duygudan kaçınmaya çalışsak bile, öfke, hepimizin zaman zaman sergilediği haklı bir duygudur. Öfke sergilemek, neden olduğumuz zorluklara, acıya ve hayal kırıklığına tepki verebilen canlılar olduğumuzun da bir göstergesidir. Duygularımız, bizi biz yapan pek çok şeyden biridir, fakat ne var ki; öfke yalnızca türümüze özgü bir duygu değildir, aynı alemi paylaştığımız pek çok hayvan da bu duyguyu gösterebilir.
Fiziksel düzeyde, aynı nörokimyasalları (serotonin ve testosteron gibi) ve beyin yapılarını (öfke, agresyon ve intikam gibi hislerin sergilenmesinden sorumlu beyin bölgesi hipotalamus gibi) paylaştığımız için pek çok hayvanda da öfke sergileme kapasitesini gözlemleyebiliriz.
Örneğin arılar, öfke gibi belli başlı duygularını ifade etmek için vızıltı tonlarında değişkenlik gösterir, araştırmalara göre, bazı türlerin erkekleri, dişilerin peşinde koşarken tuhaf ve eşsiz bir ses çıkarır.
“The Descent of Man” (İnsanın Türeyişi) kitabında, Darwin, hayvanların duyguları olduğuna dair pek çok örnek verir.
Örneğin, Darwin; köpeklerin evcilleştirilmeden ve seçilime dayalı ıslahtan önce…
View original post 689 kelime daha
Typography 