Living with love is possible with feeling pain just like experiencing sadness. When this is the case, when someone likes to think that he is experiencing joy, he actually reacts by feeling pain and even wound when he is living. He gives hands to the people ... He gives his hand and loves his hand ... He takes his place behind and as a couple of knees to walk around the synchronous staircase of the ups and downs of life as a couple of knees ... With love to walk, with love... I think the fires
(Aşkı yaşamak tıpkı üzüntü yaşamak gibi acıyı hissetmekle mümkün olabilmekte. Hal böyleyken insan sevinç yaşadığını sandığı sevdiğinde aslında aşkı yaşarken acıyı hatta yara sızısını hissederek tepki verir. Sadece kalbin heyecanlanması ile farklı davranış tepkilerini değil, şaşkınlık ve çaresizlikle baka kalmanın verdiği odaklanmada ki tepkisizlikte kendini beyan eder ele verir insan... Elini verdiği ve elini tuttuğu sevdiğinin... Ardında yerini alır ve inişili-çıkışlı yaşamın senkronize merdivenli yolunda sarmaş-dolaş yürümek üzere sonsuzluğa çark eder bir çift dizin olarak... Sıkı sıkıya bağlı hayat yolunun savrulan naralarını atarak yürümek dileğiyle kenetlenerek, Sevgilerimle....)
Ateşler sanırım…